Kontrola z Urzędu Skarbowego
Z użytkowaniem urządzeń fiskalnych powiązane są dwie instytucje: Ministerstwo Finansów i Urząd Skarbowy. O ile pierwsza z nich wpływa na […]
Z użytkowaniem urządzeń fiskalnych powiązane są dwie instytucje: Ministerstwo Finansów i Urząd Skarbowy. O ile pierwsza z nich wpływa na przepisy prawa fiskalnego, z którymi musisz być na bieżąco, o tyle z urzędnikami tej drugiej na pewno spotkasz się oko w oko, chociażby rejestrując swoje urządzenie.
Oprócz kwestii formalnych, które będziesz musiał uregulować w Urzędzie Skarbowym, możesz spodziewać się także kontroli z Urzędu Skarbowego. Dla wielu użytkowników i właścicieli kas jest to stresujący moment – całkiem niepotrzebnie! Kontrola ma na celu sprawdzenie, czy stan kasy pozwala jej na dalszą pracę i czy jest użytkowana zgodnie z wymogami prawa. Podczas tego precedensu sprawdzany jest:
- stan techniczny kasy (czytelność wyświetlaczy oraz wydruków, integralność obudowy),
- nienaruszalność plomb serwisowych,
- prawidłowość obsługi klienta (wydawanie paragonów klientom, sposoby uwzględniania reklamacji i zwrotów),
- wykonywanie raportów: dobowych oraz miesięcznych,
- sposób zaprogramowania kasy (nagłówek, nazwy i ceny towarów, przyporządkowanie stawek VAT do towarów),
- numer fabryczny, unikatowy i ewidencyjny urządzenia,
- wpisy w książkę serwisową kasy (w tym okresowych przeglądów technicznych).
Jeśli dbasz o swoje urządzenie fiskalne i użytkujesz je zgodnie z prawem, nie masz się czego obawiać. Niestety, czasami kontrola Urzędu Skarbowego kończy się wykryciem nadużyć i niezgodności. Za użytkowanie kasy niezgodnie z obowiązującymi przepisami prawa grożą następujące konsekwencje:
- utrata prawa do ulgi na zakup kasy (konieczność jej zwrotu),
- utrata prawa do odliczania od podatku należnego 30% podatku naliczonego przy nabywaniu towarów i usług (nie dotyczy osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie lub przestępstwo skarbowe),
- grzywna o wartości do 180 stawek dziennych. Ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe; stawka dzienna nie może być niższa od 1/30 części najniższego miesięcznego wynagrodzenia w czasie orzekania w pierwszej instancji, ani też przekraczać jej czterystukrotności owej 1/30.
